Hiç doğum günü kutlanmayanlar varya birde unutulanlar... Nasıl olur da o günü kendimizin sanarız. Nasıl olurda ömür boyu anlamaya çalışsak beceremeyeceğimiz zamanın o küçük parçasını bizim diye duyurur, herkesten o zamana girdiklerinde bizim misafirimiz olmalarını bekleriz. Doğum günü olanlar var ya...
Sevda baştan gitmiyor diyenler varya birde yariyle olamayanlar... Nasıl olurda bir canın, kendimizin olduğunu düşünürüz. Nasıl olurda ondan hep bizde olmasını bekleriz. Nasıl olurda görmeden edemeyiz, doğum günü olanlara inat acaba biz onlardan daha mı kibirliyiz. Onlar en azından zamanın bir parçasını kendilerinin olduğunu söylüyorlarda bizler nasıl olurda zamanda, zamanın anlam kazanmasını sağlayan bir cana "Ben im" deriz...
Hep güzeldir maviye çalan gözler, ama korkutur hepimizi doğal değilmiş gibi gelir Yaradanın jest yaptıklarından sayarız ya onları...Korktuk ya onlardan bu defa ela gözlü bir yar isteriz, gözü yetmez gül yüzünüde bekleriz. Ne kadar benciliz, hep istiyoruz. Biri dile getirmese dahada abartarak sensiz cenneti neyleyim deriz. Sanki cenneti gördük de orayı bile ela gözlü olmadan kendimize yer edinemeyiz... Yok yok. Biz nereye gidersek gidelim hiç beğenmeyiz.
Unutmak için mi hatırlamak için mi içersiniz. Sizi bilmem ama ben unutmak için başlarım, hatırladıkça ağlarım. Sonra küserim sizinle işim olmaz o sıra sadece kendimle sevişirim ama hep kavga ederim.
Yüreğinize birini sorduğunuzda neden hep sizi azarlar, neden sizi "Sen açtın bunları başıma" diye suçlar. Sanki yüreğiniz hep doğruyu yapar ya birde kalkar sizi suçlar. Aldırmayın. O söyler söyler yine size sarılarak yatar...
Nasıl yer buldunuz kendinize şu garip dünyada anlamıyorum sizi. Siz insanlar harbiden garip canlılarsınız. Hem seviyor hem kıskanıyorsunuz. Ne yani insan sevdiğini kıskanırmı. Eyvallah...